Microsoft Teams używany jest jako główna platforma do prowadzenia zajęć online w mojej szkole (Liceum Ogólnokształcące Nr XIV we Wrocławiu) od momentu wprowadzenia nauki zdalnej. W pakiecie z MS Teams dostępny jest Office 365 w chmurze, który daje wiele możliwości działań edukacyjnych. W omówieniu tym skupiam się szczególnie na programach OneNote i MS Forms oraz pokazuję, jak rozpocząć pracę z nimi. Omawiam także nowsze funkcje MS Teams oraz krótko opisuję Word i Sway w chmurze. Wspominam również o programach MIEE i Skype in the classrom.
MS Teams zintegrowany z programem OneNote
Na platformie Teams można tworzyć grupy, do których przypisuje się poszczególnych uczniów. Jeśli tworzymy grupę dla całej klasy, to z tej samej grupy korzystają nauczyciele różnych przedmiotów. Aby uniknąć bałaganu w gąszczu wielu zaplanowanych spotkań, możliwe jest utworzenie osobnych kanałów dla poszczególnych przedmiotów, np. jednego dla języka polskiego, kolejnego dla matematyki itd. Można również tworzyć grupy międzyoddziałowe, w których uczniowie z różnych klas uczą się na przykład języka obcego na danym poziomie. Tak się dzieje w mojej szkole. Gdy zaczęłam uczyć zdalnie, brakowało mi czegoś w rodzaju tablicy interaktywnej, z której korzystam w klasie, czyli miejsca, gdzie mogę udostępniać uczniom różne treści i wklejać pliki z rozmaitych źródeł, a następnie po nich pisać i je edytować. Administrator szkolnych Teamsów polecił mi program OneNote. Nie znałam wcześniej tego narzędzia, skorzystałam więc z darmowego kursu jego obsługi dostępnego na stronie Microsoft Educator Centre (education.microsoft.com/pl-pl). Jest to doskonałe źródło informacji, gdzie każdy może uczyć się poprzez oglądanie filmików i jednoczesne obsługiwanie danego oprogramowania, wykorzystując jego poszczególne funkcje w praktyce.
Kilka słów o OneNote
OneNote – Classroom Notebook jest rodzajem wirtualnego zeszytu wyglądającego tak jak segregator, w którym standardowo występuje kilka sekcji, takich jak „Biblioteka zawartości”, „Obszar współpracy” i zeszyty uczniów. „Obszar współpracy” i zeszyty uczniów mogą zawierać dowolną liczbę sekcji, które tworzą i nauczyciel, i uczniowie, np. „Notatki z zajęć”, „Materiały informacyjne” i „Zadania domowe”. Wszystkie nazwy sekcji mogą być dowolnie edytowane, w każdej sekcji można również utworzyć lub usunąć dowolną liczbę stron. Jeśli korzystamy z platformy MS Teams, a nigdy wcześniej nie zakładaliśmy wirtualnego zeszytu OneNote, to możemy to zrobić w następujący sposób:
1. Logujemy się na nasze konto w MS Teams i wybieramy grupę, w której chcemy utworzyć notes. Na rysunku poniżej widać, że utworzyłam grupę o nazwie „przykładowy zespół”. Następnie wybieramy „Skonfiguruj notes zajęć” (Rys. 1), wtedy pojawia się ekran (Rys. 2).
Rys. 1
Rys. 2
2. Rozwijamy niebieski prostokąt „Skonfiguruj notes zajęć w programie OneNote” i wybieramy „Pusty notes”.
3. Rys.
3. przedstawia interfejs, który zobaczymy. Naciskamy „Dalej” i widzimy przykładowe nazwy sekcji, które można dowolnie modyfikować (Rys. 4). Jeśli liczba sekcji nas nie zadowala, to możemy usunąć już istniejące lub dodać nowe o dowolnej nazwie. Ale nie musimy się martwić, jeżeli zapomnimy jakąś sekcję dodać w tym kroku, ponieważ bardzo łatwo można to zrobić w już utworzonym zeszycie. Konfigurację kończymy przyciskiem „Utwórz”. Rys. 3
Rys. 4
4. Pojawia się komunikat „Trwa konfigurowanie notesu zajęć” (Rys. 5), a następnie zeszyt, do którego możemy się dostać bezpośrednio z MS Teams (Rys. 6).
Rys. 5
Rys. 6
Aby otworzyć zeszyt OneNote w MS Teams w konkretnej grupie, wykonujemy następujące kroki. Z menu górnego wybieramy „Notes zajęć” (Rys. 7), a następnie w wierszu poniżej, w którym znajdują się „Plik”, „Narzędzia główne”, „Otwórz w przeglądarce”, wybieramy i rozwijamy tę ostatnią opcję i ponownie naciskamy „Otwórz w przeglądarce” (Rys. 8). Jest to ważne, ponieważ będziemy pracować z uczniami w chmurze, gdzie wszystkie nowo dodane informacje zostaną automatycznie zapisane.
Rys. 7
Rys. 8
Na stronach można umieszczać wcześniej przygotowane przez nas zadania, skany ćwiczeń leksykalno-gramatycznych, wklejać fragmenty podręcznika wycięte z oprogramowania do tablicy interaktywnej, pliki audio i wideo (o określonej pojemności), linki do rozmaitych stron, karty pracy w formacie PDF, oraz nagrywać instrukcje głosowe. Po wklejonych materiałach możemy pisać, rysować, zaznaczać na nich poszczególne słowa. Ogranicza nas jedynie nasza wyobraźnia. Jest to świetny sposób na przechowywanie wszystkich materiałów z różnych źródeł w jednym miejscu, w którym gromadzimy linki do rozmaitych stron, zbiorów czy aplikacji (np. Wakelet, Quizlet, Flipgrid, Padlet itp.), opisanych m.in. w wydaniach JOwS z 2020 roku. Dzięki temu wszystkie używane w danej klasie/grupie narzędzia mamy zawsze pod ręką. Zeszyt OneNote idealnie sprawdza się również w metodzie flipped classroom (opisywanej m.in. przez Równiatkę – 2020) oraz w indywidualizacji materiałów ćwiczących, np. rozumienie tekstu słuchanego w grupach niehomogenicznych, ponieważ można umieścić w poszczególnych zeszytach uczniów zróżnicowane poziomowo zadania do tego samego tekstu słuchanego. OneNote zawiera także opcję „Czytnik immersyjny”, która jest szczególnie przydatna w nauczaniu osób z problemami edukacyjnymi. Umieszczony w notesie tekst w jednym z kilkudziesięciu języków zostaje przeczytany przez lektora, co pomaga uczniom ćwiczyć umiejętność czytania w języku obcym czy też prawidłową wymowę. Uczniowie mogą ponadto nauczyć się rozpoznawać części mowy, które są zaznaczone różnymi kolorami. Strony w zeszytach uczniów, zawierające np. zadania domowe, możemy w każdej chwili zablokować. Nauczyciel sprawdzający pracę domową może pisać po zadaniach uczniów, wklejać komentarze, emotikonki oraz spersonalizowane naklejki. Kolejną niewątpliwą zaletą tego rozwiązania jest dostęp do zawartości zeszytu z każdego urządzenia podłączonego do internetu. Uczeń nie musi się osobno logować do programu Office 365, ponieważ może przejść do zeszytu prosto z MS Teams, tak jak to zostało powyżej zaprezentowane. Przykładowe strony zeszytów, których używam w moich grupach, zostały przedstawione na rysunkach 9 i 10.
Rys. 9
Rys. 10
Podczas lekcji udostępniam „Obszar współpracy”, który pełni funkcję tablicy interaktywnej, porządkuje lekcję i ułatwia uczniom koncentrowanie się na poszczególnych zadaniach. Na tablicy wyświetlam uczniom zadania, które w danej chwili robimy. Mimo że każdy uczeń mający dostęp do „Obszaru współpracy” może po nim pisać, to dla porządku robię to tylko ja. Jest to świadome działanie ze względu na różną szybkość internetu w domach uczniów: niektóre wprowadzane przez nich odpowiedzi pojawiają się nawet pięć minut później, przez co zaburzona jest dynamika lekcji. Odpowiedzi można wprowadzać w utworzonym polu tekstowym, gdzie pisze się, używając klawiatury lub odręcznie za pomocą rysika na tablecie. Pola tekstowe można przenosić do wcześniej wklejonego tekstu z lukami lub pozostawić obok niego. Kolejną niewątpliwą zaletą OneNote jest również możliwość bardzo szybkiego skopiowania wszelkich materiałów z „Obszaru współpracy” do zeszytów wszystkich lub poszczególnych uczniów, które mogą oni dowolnie edytować. We wrześniu 2020 r. wróciliśmy do szkoły, ale nadal używałam założonych wirtualnych zeszytów przypisanych do poszczególnych grup – oprócz zwykłych, papierowych. „Obszar współpracy” był widoczny dla wszystkich na tablicy interaktywnej zawieszonej w klasie, a wirtualne zeszyty uczniów regularnie uzupełniałam materiałami dodatkowymi, do których mieli oni dostęp ze swoich urządzeń. Prosiłam uczniów, by wykonywali zadania w poszczególnych sekcjach tych zeszytów. W ten sposób przyzwyczajałam ich do ponownej sytuacji nauki zdalnej i pracy w chmurze, co nastąpiło już w połowie października. Dla uczniów klas pierwszych założyłam nowe zeszyty i wyposażyłam ich również w instrukcję obsługi OneNote. Podsumowując: OneNote jest świetnym narzędziem do nauczania synchronicznego podczas zajęć online oraz asynchronicznego, gdy każdy może powtarzać dany materiał we własnym tempie. Nauczyciele mogą prowadzić lekcje z wykorzystaniem MS Teams i OneNote oraz mają jedno miejsce, gdzie gromadzą materiały i zadania domowe uczniów, nie muszą już przeszukiwać poczty elektronicznej, Librusa, Google Classroom, mediów społecznościowych itp. Polecam szkolenia na stronie Microsoft Educator Centre (education.microsoft.com/pl-pl), gdzie znajdują się szczegółowe instrukcje do poszczególnych narzędzi.
Nowsze funkcje w MS Teams
Podniesienie ręki
To pozornie zwyczajna i oczywista funkcja, która jednak niezwykle porządkuje wybieranie osób chętnych do odpowiedzi.
Praca w parach lub grupach w osobnych pokojach
Ta funkcja jest przydatna na wszystkich zajęciach, ale sprawia szczególną radość nauczycielom języków obcych, ponieważ „najskuteczniejsze uczenie się zachodzi w sytuacji, gdy uczeń może wymieniać poglądy, rozwiązywać problemy, negocjować znaczenia oraz prowadzić nieskrępowany dialog” (Deczewska 2020), dlatego „konieczne jest stworzenie warunków rozmowy i wymiany zdań” (Pyżalski za: Uchwat-Zaród 2020). Pracę w parach/grupach można zorganizować na dwa sposoby: a. poprzez osobne pokoje (breakout rooms), b. poprzez utworzenie osobnych prywatnych kanałów. Jak sprawić, by uczniowie pracowali w ten sposób w MS Teams? Praca w osobnych pokojach (breakout rooms) jest najnowszą funkcją wprowadzoną do MS Teams. Uruchamiamy ją, naciskając na kwadracik obok czatu w naszym spotkaniu. W zależności od potrzeb możemy tworzyć pokoje dla danych grup lub par, do których przydzielamy uczniów ręcznie lub automatycznie. Jednym przyciskiem otwieramy wszystkie pokoje jednocześnie, a uczniowie zostają automatycznie przeniesieni do spotkań odbywających się w pokojach we wcześniej przypisanych grupach/parach. Nauczyciel może dołączyć do każdego pokoju i posłuchać, czy dana grupa/para wykonuje zadania, rozmawia w języku obcym czy też mierzy się z jakimikolwiek problemami. Po upływie określonego czasu nauczyciel zamyka wszystkie pokoje jednocześnie, naciska przycisk „Wznów” i wszyscy uczniowie wracają do spotkania głównego. Tu uczniowie pracujący w grupach/parach prezentują na forum efekty swojej wspólnej pracy. W czasie jednej lekcji możemy wielokrotnie korzystać z tej funkcji i w zależności od potrzeb zmieniać skład osobowy poszczególnych pokoi.
Praca w osobnych kanałach
Jest to trochę bardziej skomplikowany sposób, który stosowałam, zanim do MS Teams zostały wprowadzone osobne pokoje. Nauczyciel tworzy tzw. prywatne kanały w danym zespole, do których mają dostęp konkretni uczniowie. Ważne jest, by jeden uczeń był przypisany tylko do jednego kanału, który zostanie utworzony dla konkretnej pary czy grupy. Po utworzeniu owych prywatnych kanałów ich nazwy pojawią się na ekranach poszczególnych uczniów, a jeśli kogoś usuniemy, to kanał automatycznie zniknie z interfejsu na koncie ucznia. Skład osób przypisanych do poszczególnych kanałów może być dowolnie modyfikowany. Istotne jest, żeby uczniowie pracujący razem na danym kanale ustalili, np. na czacie, kto zaczyna spotkanie, ponieważ jeśli tego nie zrobią, mogą wystąpić dwa problemy: rozpoczną się dwa spotkania lub żaden z uczniów go nie rozpocznie. Obie sytuacje wymagają szybkiej interwencji nauczyciela.
Praca w grupach/parach, które używają jednego obszaru współpracy
Oba wyżej opisane sposoby pracy w grupach/parach można jeszcze wzbogacić i urozmaicić poprzez udzielenie konkretnym grupom/parom określonego miejsca pracy w „Obszarze współpracy” w programie OneNote. Znajduje się tam konkretne zadanie do wykonania, do którego cała grupa/para ma pełny dostęp i na którym nanoszone są wszelkie zmiany. Uczniowie pracują w grupach/parach, używając danej sekcji opisanej określoną nazwą w „Obszarze współpracy”, gdzie nauczyciel zamieścił zadanie dla tej konkretnej pary lub grupy. Uczniowie mogą dowolnie edytować zamieszczony materiał. Jest to trochę bardziej skomplikowana funkcja, przeznaczona dla nauczycieli i uczniów, którzy już sprawnie poruszają się po zeszycie OneNote. Dobrym rozwiązaniem jest nadanie utworzonym przez nauczyciela sekcjom takich samych nazw jak nazwy grup/par w MS Teams. Następnie udzielany jest dostęp do konkretnej sekcji z „Obszaru współpracy”, np. Room 4, konkretnym uczniom pracującym razem w MS Teams w grupie/parze o tej samej nazwie. Są to ułatwienia, które początkowo wymagają trochę więcej pracy ze strony nauczyciela, ale stanowią namiastkę rzeczywistości, z jaką mamy do czynienia w klasie. Przynoszą satysfakcję z pracy, ponieważ sprawiają, że zdalne nauczanie staje się bardziej efektywne, a uczniowie mogą uczyć się współpracy oraz wzmacniać relacje, które są „fundamentem do dalszego działania, a bez nich osiągnięcie czegoś wartościowego edukacyjnie będzie bardzo trudne albo wręcz niemożliwe” (Pyżalski za: Uchwat-Zaród 2020).
Sprawdzanie wiedzy uczniów na odległość, czyli kilka słów o MS Forms
Kiedy nauczyciel przekazał już rozmaite treści, chce sprawdzić wiedzę uczniów z danego zakresu materiału, ale jak to zrobić na odległość? Służy do tego narzędzie MS Forms, które umożliwia tworzenie testów i ankiet. Bardzo dobrze sprawdza się ono w przypadku zadań zamkniętych, zwłaszcza wielokrotnego wyboru, ponieważ daje możliwość pomieszania kolejności odpowiedzi oraz poszczególnych pytań. Niestety, w przypadku zadań otwartych, np. parafraz, gdzie trzeba wpisać więcej niż jeden wyraz w daną lukę, program nie radzi sobie już tak dobrze. Gdy uczeń zrobi podwójną spację, błąd ortograficzny, zmieni słowo, doda lub opuści kropkę czy inny znak interpunkcyjny – odpowiedź automatycznie zostanie uznana przez system za błędną i nauczyciel musi sam sprawdzić takie zadania. Nie powinno to jednak stanowić większego problemu, ponieważ zazwyczaj w ten sposób sprawdzamy wszelkie kartkówki i sprawdziany w czasie nauczania stacjonarnego.
Jak utworzyć formularz?
Logujemy się do chmury Office 365 – login i hasło są takie same jak do MS Teams, a jeśli jesteśmy już zalogowani, to Office automatycznie się otworzy. Z menu po lewej stronie wybieramy logo Forms (Rys. 11), a następnie opcję „Nowy test”.
Rys. 11
Po nadaniu tytułu możemy utworzyć dowolne rodzaje zadań: wyboru, tekstowe itp., poszczególne zadania możemy również umieścić w różnych sekcjach tego samego testu, np. osobnych dla słownictwa, gramatyki, rozumienia tekstu czytanego czy słuchanego. Tworząc test, wybieramy odpowiednie opcje pokazane na rysunku 12. Należy pamiętać, aby zaznaczyć, że dane pytanie jest wymagane, spowoduje to konieczność
Rys. 12
odpowiedzi na wszystkie pytania i sprawi, że uczeń żadnego z nich nie pominie. Jeśli test zawiera więcej pytań, które umieszczone są na różnych stronach, uczeń nie przejdzie do strony drugiej, zanim nie odpowie na wszystkie pytania na stronie pierwszej. Brak odpowiedzi na któreś z pytań uniemożliwi również odesłanie formularza. Jeśli uczeń nie zna odpowiedzi na dane pytanie, radzę wpisać znak „x” i wrócić do niego na końcu kartkówki czy sprawdzianu. Tworząc test, nauczyciel decyduje, ile punktów warte są poszczególne zadania, ale nie stosujemy punktów ułamkowych. Jeśli uznamy, że odpowiedź jest warta 0,5 punktu, to możemy wpisać taką ocenę w komentarzu do danego przykładu, gdy sprawdzamy dane prace w zwykły sposób. Gotowy test można udostępnić poprzez opcję „Udostępnij” znajdującą się w prawym górnym rogu ekranu. Po naciśnięciu na zielony prostokąt pojawi się link, który możemy skopiować. Obok opcji „Udostępnij” znajdują się trzy kropki, które rozwijamy. Tam możemy zaznaczyć, czy nasze odpowiedzi automatycznie zostaną pokazane uczniom; zaznaczamy też, czy dane lub wszystkie pytania mają być wyświetlane na ekranach uczniów w losowej kolejności oraz datę i godzinę rozpoczęcia i zakończenia testu. Formularz Forms służy również do tworzenia ankiet. Na końcu poprzedniego roku szkolnego przeprowadziłam anonimową ankietę w nauczanych przeze mnie grupach na temat nauczania w szkole i nauczania zdalnego. Informacje zawarte w odpowiedziach uczniów stały się punktem wyjścia przy planowaniu kolejnych działań podczas drugiej fali pandemii i powrotu do nauczania zdalnego.
Wady testów na odległość
Trzeba pamiętać, że testowanie uczniów na odległość ma swoje słabe strony. Trudno oprzeć się wrażeniu, że nie wszyscy oni pracują samodzielnie, ponieważ wyniki, które niektórzy osiągają na testach online, są znacznie wyższe od tych osiąganych w klasie. Mam również wrażenie, że część uczniów współpracuje ze sobą, o czym świadczą te same błędy u zaprzyjaźnionych uczniów w konkretnych grupach językowych, co potwierdzają poczynione już obserwacje: „studenci i uczniowie, co sami przyznawali, starali się przechytrzyć różne zabezpieczenia, żeby uzyskać dobre wyniki, a tym samym lepsze oceny” (Karolczuk 2020). Doszłam do wniosku, że nie mogę nic w tej sprawie zrobić, ponieważ nie istnieje idealny system kontroli uczniów na odległość, który pozwoliłby nauczycielowi na wgląd w ekrany komputera czy telefonu uczniów oraz wnętrza ich domów. Nawet włączenie kamery przez ucznia w tym wypadku niewiele daje. Pozostaje założyć, że pracują oni samodzielnie na sprawdzianach i kartkówkach. Kiedy we wrześniu uczniowie wrócili do szkoły, rozmawiałam z nimi o wątpliwościach dotyczących niesamodzielnego rozwiązywania testów i uświadomiłam im szkodliwość takiego działania. Obecnie również apeluję do ich uczciwości.
Inne narzędzia Microsoft
Pakiet Office 365 zawiera kilkanaście dostępnych programów. Korzystam także m.in. z programów Word i Sway. Ten drugi umożliwia tworzenie prezentacji i może być alternatywą dla programu PowerPoint. Word w chmurze działa bardzo podobnie jak program Google Docs. Udostępniamy danemu uczniowi dokument tekstowy, który jest przez niego edytowany. Podczas edycji na ekranie nauczyciela pojawia się flaga z inicjałami osoby, która go właśnie uzupełnia, więc na bieżąco można śledzić wszelkie zmiany. W programie Sway tworzenie prezentacji jest naprawdę proste, ponieważ jest on bardzo intuicyjny. Tak jak w przypadku PowerPointa można wklejać do prezentacji dowolne pliki audio, wideo, obrazy, rysunki itp. Jednak zarówno slajdy, jak i menu, po którym się poruszamy, wyglądają trochę inaczej niż w programie PowerPoint, co można zaobserwować na rysunkach 13 i 14. Bezpłatne szkolenia na temat programu Sway znajdują się na stronie Microsoft Educator Centre (education.microsoft.com/pl-pl).
Rys. 13
Rys. 14
Nauczyciele nauczycielom, czyli program MIEE
W lipcu 2020 r. dowiedziałam się o programie Microsoft Innovative Educator Expert, który skupia nauczycieli z całego świata zainteresowanych wykorzystaniem technologii informacyjnej w swojej pracy. Uczestnicy biorą udział w szkoleniach z zakresu obsługi poszczególnych programów, jest to również forum wymiany wszelkich poglądów. Udział w programie jest bezpłatny i daje wiele możliwości rozwoju, a także oferuje wsparcie techniczne, gdyż można zadać każde pytanie, na które na pewno ktoś inny zna odpowiedź. Aby zostać MIEE, należy przygotować prezentację i przesłać ją do firmy Microsoft. Więcej informacji o programie: education. microsoft.com/en-us/resource/1703c312. Każdy nauczyciel, dyrektor lub pracownik szkoły może również wziąć udział w bezpłatnych szkoleniach oferowanych w ramach innego programu noszącego nazwę Akademia Cyfrowego Nauczyciela, Dyrektora i Administratora.
„Otwieramy okna na świat”1
Dzięki udziałowi w MIEE dołączyłam do programu Skype2 in the classroom, który umożliwia wirtualne zwiedzanie świata. Jego największą zaletą jest łączenie posługiwania się językiem obcym z technologią, a wtedy ogranicza nas jedynie wyobraźnia. Nauczyciele z całego świata używają strony Skype in the classroom do nawiązywania kontaktów z innymi nauczycielami. Następnie wraz ze swoimi klasami spotykają się na różnych platformach: Skype, MS Teams czy Zoom. Możemy opowiadać o swoich krajach lub grać w Mystery Skype. Jest to gra, w której łączymy się z pewnym krajem, w którym mówi się w pewnym języku, i musimy zgadnąć, skąd druga strona jest. Zadajemy więc pytania zamknięte po angielsku, np. Czy wasz kraj leży w Azji?, Czy macie dostęp do morza?, Czy wasz kraj jest duży? itp. Bardzo przydaje się wtedy atlas lub mapa świata. Gdy już zgadniemy pochodzenie naszych gości, a oni nasze, to opowiadamy o swoich krajach oraz robimy wspólne zdjęcie. Moi uczniowie odbyli już kilka takich wirtualnych wycieczek, byliśmy w Indiach, Arabii Saudyjskiej, Maroku, Kolumbii i USA. Są to niezapomniane przeżycia, ponieważ mierzymy się nie tylko z trudnościami technicznymi, które czasem występują, ale również z tremą i nieśmiałością. Uczniowie mogą się przekonać, że nie wszyscy mówią po angielsku tak jak królowa brytyjska. Język angielski w wydaniu osób z różnych krajów bywa trudny do zrozumienia ze względu na mocny akcent czy specyficzną wymowę (szczególnie samogłosek). Jest to świetna lekcja komunikacji z osobami, które rzadko są rodzimymi użytkownikami języka angielskiego, ucząca precyzji wypowiedzi i motywująca do dalszej pracy. W programie tym mamy również okazję do odwiedzenia interesujących miejsc na świecie – w połowie listopada 2020 r. byliśmy w muzeum Harriet Tubman Underground Railroad w Stanach Zjednoczonych, a w grudniu tego samego roku – w muzeum w Shanxi (Chiny). Wszystko to jest możliwe jedynie dzięki urządzeniu z dostępem do internetu. Zachęcam wszystkich do takiego podróżowania.
Podsumowanie
Nauczanie zdalne jest nie tylko pełnym problemów wyzwaniem, ale przede wszystkim okazją do nauczenia się korzystania z nowych narzędzi, opanowania nowych umiejętności, poznania nauczycieli i ich uczniów z różnych zakątków świata. To także możliwość rozwoju i udział w wielu szkoleniach. Choć uważam, że nauczanie zdalne jest trochę mniej efektywne niż nauczanie w klasie, to jednak stosując opisane narzędzia, mogę z całą pewnością stwierdzić, że efekty mojej pracy są zdumiewająco dobre. Mimo że świat się fizycznie zamknął, to dzięki technologii mamy wiele nowych możliwości, wcześniej nieodkrytych. Nowe umiejętności, zdobyte podczas nauczania zdalnego, na pewno będzie można wykorzystać w czasie nauki stacjonarnej, a dzięki temu lekcje staną się ciekawsze i bardziej efektywne.
NETOGRAFIA
- Microsoft Educator Centre: bit.ly/3l4p1cn. Æ Microsoft Educator Centre (wersja pol.): bit.ly/2OH6eIh.
- Microsoft Innovative Educator Expert (wersja pol.): bit.ly/3bx6Clo.
BIBLIOGRAFIA
- Deczewska, J. (2020), Interakcje między uczestnikami nauczania zdalnego – wyzwania, oczekiwania, możliwe rozwiązania, „Języki Obce w Szkole”, nr 3, s. 13–18.
- Karolczuk, M. (2020), Zdalnie realnie. Jak uczymy (się) języków w czasie pandemii. „Języki Obce w Szkole”, nr 2, s. 39–43.
- Pyżalski, J. (red.) (2020), Edukacja w czasach pandemii wirusa COVID-19. Z dystansem o tym, co robimy obecnie jako nauczyciele, Warszawa: EduAkcja.
- Równiatka, A. (2020), Nauka w trybie tzw. odwróconej klasy w teorii i praktyce, „Języki Obce w Szkole” nr 4, s. 25–29.
- Uchwat-Zaród, D. (2020), Edukacja zdalna – od mądrej dydaktyki do narzędzi cyfrowych, „Języki Obce w Szkole”, nr 2, s. 45–48.
